C.U.T.I.

Masuk bulan Mei nanti, genap 3 bulan saya tidak pulang ke kampung. Mungkin bagi orang lain perkara biasa, tapi bagi saya sangat tidak patut memandangkan saya belum mempunyai keluarga sendiri... Dah banyak kali plan, tapi ada saja halangan. "Kerja, kerja, kerja. Sampai bila pun tak habis. Ko tak payah ikut sangat keje ko tu Nadirah, nanti kalau ko sakit ada sape nak kisahkan ko?" nasihat kawan saya.

Kali ini saya nekad, 1 Mei jatuh pada hari Ahad. Sudah pasti Isnin berikutnya akan cuti juga. Saya apply awal-awal dalam ESS (Employee Self Services) untuk cuti 29 & 30 April dan disambung pada 3 & 4 Mei. Dengan harapan dapat beli tiket bas pulang ke Perak...Fuh, lebih kurang seminggu saya nak cuti! Biar orang sini menggelabah tak ada dietitian. hehehe... 

6 Mei nanti saya dijemput ke kuliah Prof Kamil di UIA. Rasa rugi pulak kalau tak datang. Selepas ini Prof akan berpindah ke Madinah, jadi mungkin inilah kali terakhir saya bertemu atau menghadiri kuliah beliau. Saya nekad mengambil 1/2 day pada hari tersebut. Ternyata rekod kehadiran saya merudum pada bulan ini [biarlah, AL memang saya tak pernah ambil. Ada 20 hari lagi, ni dah masuk 1/2 tahun].

Lebih kurang seminggu sebelumnya, saya menyemak lagi. Cuti saya masih belum approve. Geram jugak, nanti kalau saya beli tiket tak approve pulak mau menangis den! Kesempatan berjumpa dengan bos saya gunakan dengan sebaiknya. "Puan, saya nak cuti hujung bulan nanti. Saya dah apply dalam ESS tapi Puan tak approve lagi." begitu selamba saya berkata kepadanya. Biarlah nampak kurang ajar, yang penting saya dapat cuti. Nekad saya.

"Awak nak ke mana Nadirah?" tanya beliau. [Dah nama pun AL suka hati sayalah nak pergi mana. Hmmm].

"Saya nak balik kampung, dah lama saya tak balik dekat 3 bulan. Lagipun saya tak pernah apply AL lagi, masih belum berguna lagi."[Saya highlightkan balik kampung tu, sebab saya pernah ditegur sebab tak balik pada awal tahun lalu. Lagipun beliau selalu balik boleh dikatakan setaip minggu nun di selatan..]. "Bukan apa Puan, nanti kalau saya cuti je Puan marah pulak sebab tak approve. Saya nak beli tiket bas ni."Ujar saya jujur.

"Ye lah Nadirah, nanti saya approve. Awak ni risau sangat..."

Keesokan harinya.....

Kring.... Kring... Kring...

"Cik Nadirah, awak nak cuti dari 29 & 30 ni, then 1 & 2 awak tak apply lepas tu awak sambung lagi 3 & 4 Mei. Betul? Awak nak ke mana cuti lama-lama sangat ni?" ujar suara di talian. [Owh, bos aku telefon di awal pagi!!]

"Saya nak balik kampung la Puan, lama dah tak balik. Dah dekat 3 bulan saya tak balik..."

"Betul ni?! ke awak nak pergi mana interview? sebab selalunya orang cuti lama-lama nak pegi interview.." Hati saya geram bila dituduh sebegitu. Kalau begitulah fikiran beliau pada saya, dah pasti saya apply mana-mana jawatan kosong yang ada dan pergi interview sebetul-betulnya.

"Ni 6 haribulan ni nak ambik 1/2 day nak buat apa pulak?" Aduh, tension saya. Orang lain tak payah nak bagitahu, apply aje dalam ESS. Sakit jiwa, nak cuti pun susah...

"Owh saya ada hal peribadi sikit" jawab saya ringkas.

"Nak buat apa?" tanya beliau lagi.

"Saya nak ke UIA. ada hal sikit." jawab saya ringkas.

"Awak nak pergi interview kat UIA pulak ke?" aduh psycho sungguh "wanita" ni...

"Tak. Saya ada urusan sikit dengan pensyarah lama saya. Ada benda yang tertangguh" Terpaksa. boleh ke dikatakan bohong sunat? Kalau berterus terang, dah pasti tak dapat cuti. Seolah-olah saya mengutamakan kerja luar daripada kerja sebenar di office. Sakitlah...

"OK lah kalau macam tu, jangan nak pergi interview pulak" [Agaknya beliau fobia sebab ramai dah staff resign sepanjang pentadbiran beliau].

Tak lama kemudian, saya check cuti saya dah diapprove. Yeay!! boleh balik kampung.... [tapi kena hantar memo pada semua HOS & consultant, nak cuti pun kena bagitahu 1 hospital. Sabar je lah...]